Hús í svefni

Myndin er sett upp sem draumur. Roskinn maður ekur snemma morguns upp að húsi nokkru, opnar útidyrnar með lykli og sest í stól í forstofunni. Síðan birtast á hvíta tjaldinu minningar hans frá þeim árum sem liðin eru frá því að hann hvarf á braut úr þessu húsi með heimasætuna forðum. Hjónaband þeirra fór út um þúfur og fyrirtæki hans á hausinn og hvort í sínu lagi lentu þau hjá margháttuðum píslum og að lokum iðrast hún þess sérlega að hafa yfirgefið hann. Þegar íbúar hússins vakna að morgni er maðurinn látinn í stólnum en úr andliti hans skín hin langþráða fyrirgefning handa eiginkonunni fyrrverandi, sem búsett hefur verið á æskuheimili sínu síðustu árin.

Með kvikmyndinni vildi Guðmundur Kamban leggja áherslu á að rithöfundar semdu kvikmyndir í stað þess að semja fyrst bókmenntaverk, sem síðan þyrfti að umbreyta í kvikmynd. Sex manna hljómsveit aðstoðaði við sýninguna og þótti hún söguleg, vegna þess að Hús í svefni var fyrsta kvikmyndin sem Íslendingur hafði samið og stjórnað sjálfur.