Maybe I Should Have
Gunnar Sigurðsson, leikstjóri, fór í heimsókn til Lilju Skaftadóttur og Leonardo á heimili þeirra í Frakklandi. Þar sátu þau Gunnar, Lilja og Leonardo, maðurinn hennar Lilju, og spjölluðu um atburðarásina hérna heima og hversu mikil spillingin væri sem hefði fengið að grassera hér áratugum saman. Í hópinn bættust franskir vinir Leonardos og Lilju sem höfðu mikinn áhuga á því að fá að vita hvað það var sem varð til þess að svona lítið land fékk svona stóran skell. Eftir miklar bollaleggingar voru þau á einu máli. Það vantaði að setja hlutina í samhengi og besta leiðin til þess væri að búa til heimildarmynd. Þegar Lilja og Gunnar komu aftur heim til Íslands var strax ráðist í hugmyndavinnuna og í kjölfarið settust þau niður við að finna fólk til að vinna með sér að myndinni.
Í myndinni gengur Gunnar á milli útrásarvíkinga, stjórnmálamanna, fjölmiðlafólks og venjulegs fólks í hinum ýmsu stöðum og biður um útskýringar. Þessi þörf hans fyrir svör leiðir hann til Lundúna, New York, Washington og Tortola. Svörin og útskýringarnar eru eins misjöfn og viðmælendurnir eru margir. En flestir eru þó sammála um að svokallaðir lykilmenn þjóðarinnar brugðust algerlega.
Aðstandendur og starfslið
-
Leikstjórn
-
Handrit
-
Stjórn kvikmyndatöku
-
Klipping
-
Aðalframleiðandi
-
Eftirvinnsla hljóðs
Um myndina
-
FlokkurHeimildamynd
-
TungumálÍslenska
-
TitillMaybe I Should Have
-
Alþjóðlegur titillMaybe I Should Have
-
Framleiðsluár2010
-
FramleiðslulöndÍsland
-
IMDB
-
KMÍ styrkurNei
-
LiturJá